پنج «نسل» ادبیات زندان داریم، مربوط به دوران معاصر کشورمان: نسل اول مربوط می شود به خاطرات مربوط به زندانهای رضاشاهی، که دیگر کمتر در بازار یافت می شوند. بعضی از آنها در سال ٥٧ یا ٥٨ تجدید چاپ شدند. نویسندگان این کتابها بیشتر برجستگان سیاسی و روشنفکری زمانه خود بودند: بزرگ علوی، پیشه وری، خلیل ملکی، آوانسیان، انورخامه ای و چندتای دیگر، که در دهه ٢٠ نوشته شدند. نسل دوم نوشته های زندان از زندانهای اواخر دهه ٢٠، دهه ٣٠ و ٤٠ سخن می گویند: راضیه (...) "به ثمر رسيدن محاکمه حميد نوری برای پيشبرد امر دادخواهی کشتار زندانيان سياسی در تابستان شصت و هفت، همدلی فعال کوشندگان حقوق بشر، مدافعان آزادی و برابری، مخالفان حبس و شکنجه و اعدام و نيز همراهی روشنفکران و هنرمندان آزاديخواه را می‌طلبد تا هريک بر پايه امکانات و توان خويش در حمايت از اين اقدام قدم بردارند." "به مانند « دیوانگان » میدان ماه مه که دیکتاتوری نظامی را در آرژانتین به چالش کشیدند، مادران تیان آن من نیز گردهم آمده‌اند تا بگویند که این کشتاربا فراموشی به خاموشی نخواهد نشست. هیچ چیز نمی‌تواند آنها را بازدارد و ساکت کند."