خانم حاجیه سجودی، مادر قائدی، در ساعات پایانی بعداز ظهر روز ١٠ دی¬ماه ١٣٩٨ در تهران با زندگی وداع گفت. وی متولد سال ١٣٠٩ بود و بیش از نیمی از زندگی اش در مبارزات دادخواهانه سپری شد. برای نخستین بار پس از آنکه فرزند بزرگ‌اش جواد در سال ١٣۵٠ در زمان شاه به زندان افتاد، با زندان آشنا شد. در سالهای اول دهه شصت با دستگیری و اعدام فرزنداش جواد و صادق و عروس‌اش منیره هاشمی و زندانی شدن دخترش، مرسده، زندگی اش بکلی زیرورو شد.

یک پایش جلوی زندانها برای دیدار دخترش و پائی دیگر در خاوران کنار مادران داغدار دیگر. او تا چهل سال بعد نیز، علی‌رغم فشارها و محدودیت‌هایی که حکومت اسلامی برای خانواده‌ها در رابطه با خاوران ایجاد کرد، میان خانه و خاوران در رفت و آمد بود و یار و یاور دیگر خانواده‌ها. تا یک سال پیش، که بر اثر سکته های قلبی و مغزی خانه‌نشین گردید،
خاوران همچنان میعادگاهش بود برای یاد و گرامی داشت فرزندان و عروسش و دیدار و همراهی با دیگر خانواده ها.

مادر قائدی از همراهان و پشتیبانان ایران تریبونال بود و از چهره های فراموش نشدنی تاریخ دادخواهی ایران و در این راه خستگی ناپذیر ماند. نام نیک و خاطره اش همچون یاد عزیزان آرمیده او در خاوران با این گورستان در هم تنیده و برای همیشه زنده می ماند.

بیداران درگذشت مادر قائدی را به خانواده‌ی محترم قائدی و سجودی و دخترش، مرسده قائدی و نیز خانواده‌های خاوران و جنبش دادخواهی ایران تسلیت می‌گوید.