مقدمه ”وظيفه حقيقت گوئي كاري است بي پايان و احترام به اين وظيفه با پيچيدگي‌اش تكليفي است كه هيچ قدرتي نمي تواند از آن صرف نظر كند مگر با تحميل سكوت بردگي.” يادآوري گذشته سياه و دردناك و چالش با آن در جوامعي كه دوره‌هاي جنگ، سركوب، كودتا و ديكتاتوري را پشت سرگذاشته‌اند، پروسه‌اي سخت و بغرنج است. براي كساني كه دردها را تجربه كرده اند، يادآوري گذشته به معناي حس دوباره آن است و براي ديگران كه با بي تفاوتي يا بي خبري نظاره گر رويدادها بوده اند، (...) "هیچ کسی زیر شکنجه عقیده‌اش عوض نمی‌شود. مطلقا. یا ترس از مرگ است، برای کسانی که حکم‌شان اعدام است، یا ترس از شکنجه و درد. درد است دیگر. اگر کسی بگوید زیر شکنجه عقیده‌اش عوض شد و یا همکاری را قبول کرد چون مسلمان شده بود، من نمی‌پذیرم." "مرگ دردناک یا بعبارتی قتل بهنام محجوبی یک استثنا در سیستم زندان‌های جمهوری اسلامی نبود. از مرگ‌های در زیر شکنجه در دهه ۶۰، تا کهریزک ۸۸ و ستار بهشتی تا مرگ‌های مشکوک سعیدی سیرجانی، تا اکبر محمدی تا هدی صابر تا فرشید هکی، تا کاووس سیدامامی، تا سینا قنبری و... همگی از سیاستی سیستماتیک در حذف مخالفان و معترضان پیروی می‌کنند. در این نوشته سعی می‌کنم با واکاوی نمونه بهنام محجوبی، زنجیره سیاست سیستماتیک نابودکردن فیزیکی و روانی انسانها را در زندان (...)"