خانم اختر نیکوکار از مادران خاوران روز شنبه ١٤ دی ماه ١٣٩٢ در زادگاهش در شهر کلاچای درگذشت. فرزند او رحیم حسین پور، در تابستان ١٣٦٧ و دامادش، علی مهدی زاده از چهره های برجسته جنبش چپ و زندانی دوره شاه در پائیز سال ١٣٦٢ در اوین اعدام شدند و در خاوران دفن هستند. پسر دیگر خانم ، حمید حسین پور در سال ١٣٦٢ در کردستان جان باخت و محل دفن او هم نامعلوم است.

خانم نیکوکار شجاع بود و شکیبا. این دو خصوصیت به علاوه مهربانی و از خودگذشتگی بارزش سبب شده بود که محبوبیت ویژه ای در بین دوست و آشنا داشته باشد. بی سبب نبود که در مراسم خاکسپاری اش جمعیت انبوهی شرکت داشت. بر روی تابوتش همانطور که وصیتش بود، عکس رحیم و حمید حسین پور و علی مهدی زاده حمل می شد.
درد و رنج از دست دادن عزیزانش خانم نیکوکار را به گوشه انزوا نکشاند. یاور و پناه خانواده هائی بود که عزیزی را در آن دهه کشتار از دست داده بودند. او به رغم فشارها و کنترل شدید دستگاه امنیتی هرگز بیدادی را که بر عزیزانش رفته بود، به سکوت واگذار نکرد. برای آنها مراسم یادبود برگزار می کرد و تهدیدها را به ریشخند می گرفت. مهمترین مشغله زندگیش شده بود که عزیزانش و فرزندان عزیز دیگران، که جانشان را در راه آرمانشان گذاشتند، فراموش نشوند و بارها و بارها گفته بود که تنها آرزویش محاکمه جنایتکاران است. در نامه ای که از خود برای دخترانش به جا گذاشته، خواسته که آنها یاد عزیزانشان را زنده نگهدارند. گویا تنها نگرانی اش در ترک این دنیا، به فراموشی سپرده شدن آنها بود.

به خانم رخشنده حسین پور و دیگر اعضای خانواده درگذشت خانم اختر نیکوکار تسلیت می گوئیم و می گوئیم که نه تنها یاد عزیزانش و بیدادی که بر آنها رفت، فراموش نخواهدشد، بلکه یاد او و تک تک مادران خاوران هم که رنجشان را با دادخواهی پیوند زدند، فراموش نخواهد شد.

بیداران